Reisverslag Bordeaux

Met een even gepassioneerd als ervaren team hebben we een uitzonderlijke week gehad in Bordeaux. Auto in, auto uit en van château naar château, de nieuwe jaargang uitvoerig onder de loep genomen. Ontdek hieronder de hoogtepunten van onze reis! 

Margaux was de éérste appellatie om te proeven, op de overzichtsproeverij van de Union de Grand Crus de Bordeaux. Ons viel direct de homogeniteit en indrukwekkende kwaliteit op. In een wijnjaar, waarin de onderlinge verschillen en stijlen juist sterk tot uitdrukking komen, was Margaux opvallend eensgezind. In tegenstelling tot 2022 was er niet alleen veel rijp fruit te ontdekken, maar ook veel fris en levendig fruit, onderlijnd door een fijne zuurgraad. Enkele van onze favorieten waren Château Brane-Cantenac en Du Tertre - waarover later meer. Ook de wijnen uit de stal van de Perrodo-familie (Marquis d’Alesme en Labégorce) maakten indruk, vanwege de speelse fruitintensiteit en het subtiele karakter. 
 
Op diezelfde proeverij hadden we ook Pomerol in het glas. Hier hebben de wijnen aangename concentratie en intensiteit, al werden daardoor ook de verschillen in tannines en houtgebruik uitvergroot. Sommige châteaus lieten zich van hun beste kant zien, zoals bij de vertrouwde zachte stijl van Château La Croix de Gay en de ongelofelijk intrigerende en krachtige Château Clinet. Een nieuwe ontdekking in Pomerol is Château Sainte-Marie: een klein (en betaalbaar!) château, dat mag bogen op de kwaliteit van de oude stokken en het typische Pomerolterroir. 
 
Onze eerste châteaubezoeken waren bij Château Les Carmes Haut-Brion en Pape Clement, twee weerszijden van het stilistische spectrum. Bij de eerste zagen we moderne grandeur, verpakt in een uitzonderlijk verleidelijke wijn: aromatisch, zijdezacht, fris en complex. Bij Château Pape Clement werden we ontvangen in de oude salons van het klassieke château en ontdekten daar fraaie, gelaagde wijnen met steviger houtgebruik, structuur en aardse inflectie. Als voorbode van de rest van de week was het een bijzonder geslaagde start. 

De tweede dag trapten we af met de rechteroever, op de overzichtsproeverij van Saint-Émilion. Het is een wisselvallige appellatie, waarbij we werden verrast door uitschieters naar beide kanten. Nieuwkomers Larmande, Soutard en La Tour Figeac vielen ons op vanwege de pure stijl, fruitexplosie en fijne structuur. Uit onze bezoeken aan Château Canon, waar we ook Berliquet proefden, en Château Rauzan-Segla (Margaux) bleek de hand van wijnmaker Nicolas Audebert een winnend ingrediënt: levendige wijnen met elegantie en finesse, fruitgedreven, maar met een duidelijk terroirstempel - natuurlijk anders in Saint-Émilion dan Margaux.  
 
We werden voor de lunch verwacht bij Château Croix de Labrie. Na onze kennismaking vorig jaar werden we warm onthaald door Axelle en Pierre Courdurié. Met de voeten in de klei is de jaargang makkelijk te begrijpen, zo blijkt. De stijl van Croix de Labrie en de toets van jaargang 2023 liggen compleet in elkaars verlengde: energiek, ziltig, met fijne zuren, fruitintens, pure wijnen met focus. Ze hebben zichzelf overtroffen. Samen zijn we naar Château La Dominique gereden, waar we (vergezeld door hun dochter Camille) samen een prachtige lunch hebben genoten. 
 
In Saint-Émilion zagen we majestueuze klasse van Château Cheval Blanc, waar eindeloos detailwerk heeft geleid tot gesofisticeerde wijnen, en Château Ausone, dat uitblonk in subtiliteit en tannineuze souplesse. Ons bezoek aan de rechteroever werd afgesloten met een bezoek aan Pomerolchâteau Clinet, waar we hernieuwde energie vonden na een lange proefdag. De wijn maakt een voorname indruk; opulent, mineralig en met grote fruitintensiteit.  
 
Een jaarlijks hoogtepunt van ons En Primeur-bezoek is het weerzien met Frédéric en Benjamin van Château La Tour de By. Voordat we samen aanschoven voor een borrel en diner, waar ook oudere jaargangen ter tafele kwamen, kregen we opnieuw een rondleiding op het château zelf. Uitkijkend vanaf de ‘tour’ en lopend tussen de vaten van de meest karakteristieke kelder die we in Bordeaux hebben gezien, wordt de handtekening van het château snel duidelijk. Licht en floraal, zacht van structuur en verleidelijk, maar met gewicht op het palet en fijne structuur: aan te raden in een jaar als 2023, waarin het fruit op de voorgrond treedt en precies de juiste onderbouwing krijgt.  

Op de derde dag begonnen we zó vroeg met een bezoek aan Sociando-Mallet, dat de glazen van de vorige proefdag bij aankomst nog opgeruimd moesten worden. Sociando-Mallet is goed gebalanceerd, met een stevig geraamte en verleidelijk fruit. 
Een steenworp verderop, bij Château Montrose, hebben we vervolgens uitvoerig staan praten over het uitzonderlijke terroir (een ‘terras’ onder de appellatie) en de weerslag op de wijn. Montrose 2023 is elegant, ziltig en mineralig, vlezig en floraal, gevuld met zowel fris als rijp fruit (rood én zwart), doorkliefd met helder zuur en met immense diepgang. Het was moeilijk ons enthousiasme te beteugelen voor één van onze favoriete wijnen van de vintage. 
 
In Saint-Julien is de kwaliteit over de breedte opvallend hoog en lijken de huisstijlen te worden benadrukt door het oogstjaar. Wat opviel waren de lichtvoetige subtiliteit en aromatische stijl van Château Branaire-Ducru (waar de overzichtsproeverij overigens plaatsvond), de aangenaam warme indruk en fruitvulling van Beychevelle, de compacte gelaagdheid, terroirreflectie en donkergekleurde elegantie van Gruaud Larose (een onbetwist hoogtepunt van Saint-Julien) en het klassieke triumviraat van Langoa-Barton, Leoville Barton en Leoville Poyferré. Na de overzichtsproeverij hadden we een afspraak bij Ducru-Beaucaillou, waar het aroma aards en floraal bleek, de structuur supérieur. Het enige dat ons ervan weerhoudt de appellatie van onder tot boven toe te lichten is de beperkt ruimte, niet de (enorme) kwaliteit van de wijnen! 
 
Pauillac werd geproefd bij Lynch-Moussas, waar we ook heerlijk lunchten tussen de wijnvaten. In een privékamer van het château proefden we ook de andere wijnen uit het portfolio van de familie Castéja: Batailley en Trotte Vieille. Het was opnieuw bewijs dat de stijl van verschillende châteaus samengebonden kunnen worden door hetzelfde eigenaarschap, gezien de gedeelde expressiviteit, rijpe tannines en merkbare houtinvloed. Daarnaast viel het voormálig bezit van Castéja ook op: Duhart Milon en Clerc Milon op – nu beide uit de stal van de Rothschilds. 
 
Op bezoek bij Château Pichon Comtesse Lalande werden we geënthousiasmeerd door de haast Bourgondische lichtvoetigheid, diepgang en harmonie – geëchood in de tweede wijn! – en proefden daar ook de overtuigende souplesse van Château de Pez. Bij Château Latour (een sympathieke ‘schuur’ in vergelijking met de grootsheid van sommige Médoc-châteaus) kwam de aardse finesse van Pauillac en grootse structuur naar voren. 
 
Ons proeven in Margaux – al de revue gepasseerd aan het begin van de week – werd beperkt tot een ‘dieptebezoek’ aan Château Margaux, Rauzan-Ségla en Brane-Cantenac. Ze bevestigden ons beeld van de appellatie: grandioos. De eerste deed recht aan zijn status in al zijn overweldigende finesse. Bij Rauzan-Segla (hierboven vermeld) proefden we direct uit verschillende vaten om de houtinvloed te proeven en was het resultaat niets minder dan subliem. Bij Brane-Cantenac tenslotte deed de aimabele eigenaar Henri Lurton uitgebreid uitleg over de arbeidsintensieve aanpak en het terroir. Deze ‘complete’ wijn was een hoogtepunt; floraal én aards, zacht van tannine én met grip, hartig, breed, compact en fijnzinnig fruitig.  
Bij Château du Tertre hebben we de dag afgesloten met een proeverij van de Grand Vin en Hauts du Tertre, waarin de veranderende stijl goed zichtbaar was. Van traditioneel en klassiek, naar een elegante, preciezere stijl met meer cabernet sauvignon, waarin de ziltige afdronk en het rijke fruit een aanzienlijk aangenamer glas wijn maken. De dag werd in stijl afgesloten met een fijn diner en overnachting in het gezelschap van vrienden op het charmante château.

De laatste overzichtsproeverij wachtte ons op donderdagochtend op bij Château Carbonnieux, waar we Pessac-Léognan en de zoete wijnen uit Sauternes en Barsac proefden. Het bleek het derde opvolgende jaar te zijn voor exemplarisch zoet. Naast de ‘usual suspects’ Suduiraut en Climens beviel ons de fraîcheur en focus van Château Guiraud, de waaier aan aroma’s en structuur van Sigalas Rabaud en het fijne mondgevoel van Château Nairac. 

Pessac was dit jaar een gemêleerde appellatie, waarbij enerzijds de structuur weerbarstig was, maar we anderzijds enkele práchtige wijnen hebben geproefd. We denken dan bijvoorbeeld aan het uit hout geslepen profiel van de opulente rode en brede witte wijn van Domaine de Chevalier, of de meer ‘lineaire’ en precieze stijl van de frisse wijnen van Château de Fieuzal. De verrassing van de proeverij kwam uit de hoek van Haut-Bergey, met een energiek en fijn gebalanceerd cabernet-karakter.

We sloten af met een nieuwkomer bij Colaris: Château de France. Eigenaar Arnaud Thomassin leidde ons rond door de wijngaarden en kelders, vertelde over de brand in 2011 (en hoe hij tijdelijk zijn wijnen bij het naburige Fieuzal maakte). Vervolgens werden we ‘thuis’ in het château uitgenodigd voor een verticale tasting, aan tafel met zijn zoon en onder het genot van een rijke dis. De jaargangen (terug tot 2010) waren sprekend en de comfortabele huisstijl subliem herkenbaar. Een ontspannen en ideale setting om een intensieve week proeven van een werkelijk uitzonderlijke jaargang af te sluiten!

Natuurlijk hebben we meer geproefd en heeft Bordeaux meer te bieden dan de genoemde château's hierboven. Bekijk het volledige assortiment van Bordeaux 2023.
Klik op onderstaande button en ontdek in één oogopslag de nieuwste realeases met actuele En Primeur prijzen en beoordelingen van de internationale wijnpers.