De maandvondsten van Hubrecht Duijker

Als zalige zomerwijn, zo heb ik de La Marina ‘Cuvée Colaris 100 ans’ ervaren, een witte Côtes de Gascogne. Die in zijn lichte, slechts 11 procent alcohol bevattende, uitgesproken frisse smaak flink wat fruit bezit, richting limoen en citroen, met een hintje passievrucht.  Alsmede een vleugje grassigheid, wellicht dankzij de sauvignon blanc die samen met colombard en ugni blanc de compositie vormt. Het desbetreffende wijngoed is Domaine de Ménard in Gondrin, bestrijkt een indrukwekkende 190 hectare en wordt geleid door Elisabeth Prataviera samen met haar man Henry. 

In 2014, op een professionele blindproeverij in Londen, werd een aantal Chardonnays van de Nieuw-Zeelandse producent Kumeu River geplaatst tussen witte toppers uit de   Bourgogne. In alle gevallen op één na eindigden de wijnen van Kumeu River op de eerste plaats. De enige uitzondering was een gedeelde eerste plek. Het moge duidelijk zijn: Chardonnay is de grote specialiteit van Kumeu River dat op North Island druiven betrekt van 40 hectare,  de meeste heel noordelijk gelegen. Het bedrijf werd gesticht en wordt geleid door de Brajkovich familie, met aan het hoofd wijnmaker Michael – die in 1989 de eerste Master of Wine van zijn land werd (rechts). Diens met wilde gisten bereide Kumeu Village Chardonnay 2021, waarvan 40 procent in gebruikte vaten werd vergist, is fris gestijld, ferm, levendig en subtiel voorzien van vooral citrusachtige fruitaroma’s met vleugjes van zowel mineraliteit als kruiden. Het zou best spannend zijn om hem eens te proeven naast een Chablis.

Opnieuw gaf hij feest in het glas, de nieuwe jaargang van deze Oostenrijkse wijn. Een schoolvoorbeeld van Grüner Veltliner, bijna tintelend op de tong, uitgesproken frissig, sappig, een tikje hartig, licht floraal en tegelijk fris fruitig, denk aan citrus en groene appel. Bovendien werden de druiven duurzaam geteeld. Zijn maker is Josef Ehmoser die samen met zijn vrouw Martina een domein drijft van ongeveer 17 hectare in het Oostenrijkse, licht heuvelige Wagram waar de bodem veelal bestaat uit diepe, kalksteen houdende lagen löss. 

Tijdens mijn wekenlange rondreizen door de Médoc, om daar voor boeken zo’n tweehonderd châteaus te bezoeken, heb ik niet alleen de wijnen uit dit Bordeaux-district leren waarderen, maar ook entrecôte. Want tijdens de dagelijkse lunches en diners met gastvrije château eigenaren verscheen die combinatie soms wel twee per dag op tafel. Dus toen mijn vrouw gisteren, voor het eerst in lange tijd een entrecôte bereidde, koos ik daarbij een Médoc. Een hele klassieke, hele betrouwbare en heel lekkere. Namelijk Château La Tour de By uit 2019. Waarvoor de druiven groeien – 60 procent cabernet sauvignon, 30 merlot en een restje petit verdot – op een imposante kiezelkruin, een paar honderd meter van de Gironde.  Een jaar vatrijping (een derde van de barriques was nieuw) verstrekte de dieprode, goed gevulde wijn een beschaafde, ietwat milde kruidigheid die als kader dient voor sappig besfruit (blauwe bessen, zwarte), terwijl dankzij de merlot ook donkere aroma’s zoals van laurier aanwezig zijn. Behalve bij de entrecôte smaakte deze van een 109 hectare afkomstige Médoc overigens óók prachtig bij de extra belegen boeren-Goudse daarna. Al decennia wordt het château bij Colaris vertegenwoordigd. 

Op, tegen en rond de lage bergen en heuvels van Limoux exploiteren Jan en Caryl Panman (foto) een prachtig wijngoed, Château Rives-Blanques. Waarvan de wijngaard 22 hectare bestrijkt en uitsluitend beplant is met witte variëteiten. Uiteraard inclusief Chardonnay, want dat is de grote specialiteit van de herkomstbenaming Limoux. Met 9 hectare is het op Rives-Blanques zelfs de belangrijkste variëteit. De stevige, net als een blanke Bourgogne op vat vergiste en gelagerde jaargang 2020 heeft ook de allure van een Bourgogne, met in zijn sappige smaak elementen van noten, roosteraroma’s, zacht kruidig hout en naar mild neigend fruit van citrus en witte vruchten. Geen wonder dat eerder oogstjaren met goud werden bekroond, en tevens geschonken aan boord van KLM.

Thuis hebben we deze gespierde Bordeaux Supérieur geschonken bij gebakken wilde eend, met een saus waarin dezelfde wijn was verwerkt. Het werd een kostelijke combinatie, mede dankzij het zeer donkere aroma (vanwege 70 procent merlot, de rest bestaat uit cabernets) van de nog sappige 2018, zijn ietwat frisse besfruit en zijn zachte, beschaafde kruidigheid (te danken aan ruim twaalf maanden vatrijping). Ook bij het vervolg van extra belegen boeren-Goudse was het genieten. Het 28 hectare bestrijkende domein behoort al enkele jaren aan het Chinese conglomeraat Daobe Wine & Spirits, maar wordt geleid door een Frans team, met als consulent de gereputeerde Stéphane Derenoncourt. 

Op een koude winteravond brengt deze wijn de Zuid-Franse zon in huis. Zwarte bramen, zwarte kersen en dat soort mild fruit zitten samen met wat laurier verpakt in een vlezige, soepele smaak die gefundeerd is op een verwarmende 14,5 procent alcohol. De wijn, een Minervois van 15 à 20 hectare op 4450 meter hoogte, heeft als maker Michel Fabre, wiens familie al heel lang wijn verbouwt in de Languedoc. Al druivenrassen voor de jaargang 2019 koos Michel 50 procent syrah, 30 grenache en 20 mourvèdre.